Oι δυσεύρετες ομορφιές του Αποκόρωνα
Ο φίλος μου ο Βαγγέλης είναι ένας ιδιαίτερα χαρισματικός άνθρωπος. Θα μου πείτε: -Γιατί;;;; Ti χάρισμα δηλαδή έχει αυτός ο Βαγγέλης;’ Ε λοιπόν, το χάρισμα του Βαγγέλη αρχικά δεν μπορείς να το “διαγνώσεις” κυρίως επειδή ο ίδιος είναι πολύ χαμηλών τόνων άνθρωπος.
Πρέπει να τον κάνεις παρέα, να τον γνωρίσεις καλύτερα και σιγά σιγά, ίσως, ίσως λέω, να σου επιτρέψει να εισχωρήσεις λίγο στον κόσμο του και να γίνεις κοινωνός των γνώσεων και εμπειριών του.
Ο Βαγγέλης λοιπόν, μεταξύ άλλων αντικειμένων ενασχόλησης του, γνωρίζει την Κρήτη σαν την παλάμη του. Το παραμικρό πετραδάκι, ύψωμα, ξωκλήσι, φυτό, μύθο και θρύλο… Ξέρει μέρη και ιστορίες που εμείς, που έχουμε ζήσει μισό αιώνα και βάλε στο νησί, ούτε τα χούμε ξανακουσμένα…
Όταν λοιπόν ο φίλος μας πει – όχι πολύ συχνά, η αλήθεια είναι – ¨Πάμε την Κυριακή στο …. τάδε μέρος;; Όλη η παρέα απαντά εν χορώ: “Ναιεεεεεεεεεεεεε”
Με οδηγό τον Βαγγέλη λοιπόν, βάλαμε μπρος μια Κυριακή πρωί να επισκεφτούμε τον Αποκόρωνα και τα χωριά του. Την υπέροχη καταπράσινη, ακόμα και το κατακαλόκαιρο, περιοχή των Χανίων. Πήγαμε στο ξωκλήσι του Αη Νικόλα, χτισμένο τον 11ο αιώνα, μέσα στα πλατάνια και τις λεμονιές.